Een dissectie van de pornografische orde als aanval op volk, vruchtbaarheid en verbondenheid.
“Porno is geen ontsporing, maar ontwerp. Geen bevrijding, maar onderwerping.”
I De besmetting
De mens is niet zomaar ontvankelijk voor vernietiging. Hij moet eerst worden voorbereid, bewerkt, bespeeld. In beelden, in verlangens, in gewoonte.
1. Inleiding – een verslaafd volk sterft zonder strijd
1.1 Het begin: een vroege besmetting
Wij zijn de eerste generatie die al vanaf de kleuterleeftijd seksuele simulatie tot zich heeft gekregen. Niet in de vorm van een eerste geliefde, niet via het heilige ritueel van overgave, maar als een flitsend beeld — gevonden in een bosje, op een scherm, in een boekje van een oudere broer. We begrepen het niet, maar we voelden het. En het begon.
Wat ooit was ingebed in gemeenschap, familie, ritueel en schaamte, is losgemaakt, uitvergroot, gedigitaliseerd en geïnjecteerd in elk scherm, op elk moment, voor elk kind. In plaats van een initiatie kregen we een overrompeling. Geen bedding, geen grens. Alleen beschikbaarheid.
1.2 De nieuwe norm
Nu, decennia later, spreken we van keuze, vrijheid, seksuele expressie. Maar kijk om je heen:
- Miljoenen mannen die verslaafd zijn aan beelden.
- Vrouwen die zichzelf pas mooi vinden als ze zichtbaar zijn — en pas zichtbaar als ze zichzelf aanbieden.
- Kinderen die niet langer worden opgevoed, maar geprogrammeerd — door beelden, trends en voorkeuren die niemand meer in de hand heeft.
Wat ooit het domein was van schaduw en schaamte, is norm geworden. Seksualiteit is losgemaakt van leven, gemeenschap en liefde, en in plaats daarvan gemodelleerd tot consumptieproduct. Dat is de pornoficatie van de samenleving.
1.3 De symptomen: verslaving, normalisatie
De pornoficatie van onze cultuur is geen ontsporing, maar ontwerp.
Geen gevolg, maar gereedschap. Geen markt, maar een mechanisme.
De seksuele revolutie werd verkocht als bevrijding.
In werkelijkheid was ze het ontwapenen van het volk via zijn diepste instinct: lust.
Niet door geweld, maar door overvloed — van beelden, lichamen, algoritmes.
Niet door onderdrukking, maar door verslavend genot — goedkoop, eindeloos, leeg.
Het doel was niet vrijheid, maar vorming. Niet emancipatie, maar erosie.
Wat begon als verleiding, werd structuur.
Wat privé leek, werd politiek.
We spreken van keuze.
Maar wie heeft gekozen voor dit alles?
Wie heeft dit gewenst, ontworpen, beschermd?
Waarom is het onaantastbaar?
1.4 De strategie: ontheiliging via overvloed
Wat ooit begon in geheimhouding, in blozende gesprekken, in overgeleverde verhalen — is nu vervangen door digitale imprint. Het kind ontdekt seks niet langer via de realiteit, maar via de machine. En wat het ziet, vormt het.
De eerste beelden zijn geen echo van liefde, maar algoritmische extremen: gemaakt om te prikkelen, te binden, te verslaven. Geen moeder die uitlegt, geen vader die bewaakt — enkel een marktplaats van lichamen, van “seksuele voorkeuren”, van eenzaamheid die verkocht wordt als vrijheid.
Die imprint is vormend, bepalend, soms onuitwisbaar. En toch noemt men het “keuze”.
1.5 Een dissectie, geen veroordeling
Dit artikel is geen morele preek. Het is een dissectie. Een blootlegging van een industrie die alles omkeert wat ooit vruchtbaar, verbindend en gewijd was.
Als jij dit leest en voelt wat hier wordt aangeraakt — dan weet je: het klopt. En dat betekent dat je niet langer onschuldig bent. Dan is dit geen informatie meer. Dan is het een oproep.
Wie zijn volk liefheeft, verdedigt zijn vrouwen en kinderen. En wie dat nalaat, sterft — niet in strijd, maar in verslaving.
2. Het raster – Wat is de porno-industrie werkelijk?
Wie over porno spreekt als over “een markt met vraag en aanbod” ziet alleen het oppervlak — de glimmende laag van klikken, verleiding, en individuele keuze. Maar de porno-industrie is geen vrije ruimte. Het is een raster van controle, bezit, productie, verspreiding en manipulatie, opgebouwd uit lagen die zo ontworpen zijn dat ze zich juist niet laten zien.
Porno is niet het wilde westen. Het is Wall Street.
Niet anarchie, maar concentratie.
Niet perversie van onderop, maar programmering van bovenaf.
2.1 Omvang en reikwijdte
- De wereldwijde porno-industrie had in 2023 een geschatte waarde van $172 miljard — meer dan de gecombineerde omzet van Netflix, Spotify en Amazon Prime.
- Naar schatting is 30% van het totale internetverkeer gerelateerd aan pornografische content.
- Platforms als Pornhub trekken dagelijks ruim 100 miljoen bezoekers, met miljarden zoekopdrachten per jaar.
- De meeste gebruikers beginnen tussen hun 8e en 12e levensjaar, en blijven gemiddeld meer dan 10 minuten per sessie actief. Wat begint als nieuwsgierigheid eindigt vaak in conditionering.
Maar waar komt die content vandaan? Wie bepaalt wat je ziet?
2.2 Eigendom en concentratie
De zogenaamde “vrije markt” blijkt in werkelijkheid een handvol giganten te zijn, met verborgen eigenaarsstructuren en offshore-belastingroutes.
- MindGeek (hernoemd tot Aylo) was jarenlang de dominante speler. Dit bedrijf bezat onder meer:
- Pornhub
- RedTube
- YouPorn
- Brazzers
- Reality Kings
- De financiering van MindGeek kwam o.a. van Colbeck Capital, een Amerikaans hedgefonds met banden naar Wall Street-investeerders.
- Hosting, streamingtechnologie en dataverwerking worden grotendeels geregeld via dezelfde infrastructuur als de mainstream techsector (Amazon Web Services, Cloudflare).
Het gaat hier dus niet om alternatieve subculturen, maar om geïntegreerde netwerken van kapitaal, data, advertentie-inkomsten en gedragsverslaving. Wie zegt dat porno “gratis” is, begrijpt het model niet: jij betaalt met je aandacht, je dopamine, je mannelijkheid en je toekomst.
De eigendomsstructuren achter deze platforms zijn niet louter economisch van aard. Wie verder kijkt dan aandeelhoudersregisters, stuit op netwerken die meer delen dan kapitaal: een gedeeld wereldbeeld, gedeelde belangen, en vaak een gedeelde herkomst.
2.3 Inhoud en algoritme
De industrie produceert geen willekeur.
Zij stuurt, filtert, duwt — precies zoals YouTube, TikTok of Facebook dat doen.
- Extreem materiaal wordt geleidelijk normaler — niet omdat mensen er massaal naar vroegen, maar omdat het algoritme er naartoe duwt.
- “Trending” categorieën worden bewust gestuurd. Vrouwen vernederen, rassenfetisj, incest-verhalen, transitiepornografie — dit alles wordt langzaam genormaliseerd via kwantiteit.
- De gebruiker denkt dat hij kiest. Maar hij wordt geleid — niet in vrijheid, maar via herhaling.
2.4 De taal van vrijheid — als masker voor programmering
Men noemt het “seksuele expressie”. Maar in werkelijkheid is het een culturele kolonisatie van de geest.
Men noemt het “consumentenvrijheid”. Maar in werkelijkheid is het conditionering in de meest pure vorm.
Men noemt het “technologie”. Maar in werkelijkheid is het een systeem dat lust aan schuld koppelt, binding afleert, en wilskracht afbreekt.
2.5 Wat het werkelijk is
De porno-industrie is:
- een machinale interface tussen kapitaal en het onderlichaam
- een programmeeromgeving voor destructie van binding
- een systeem dat drijft op zelfverlies, niet op verlangen
Wie dit begrijpt, kan het niet meer zien als “één van de vele problemen van onze tijd.”
Het is de sleutel tot het begrijpen van veel andere problemen:
- het verdwijnen van vaderschap
- de epidemie van kinderloosheid
- de ontaarding van vrouw-zijn in exhibitionisme
- de ontheiliging van gemeenschap, huwelijk, eer
➤ Een volk dat zichzelf laat bewerken via zijn geslachtsdrift, verliest op den duur zijn ziel — en dan zijn lichaam.
Daarom beginnen we hier.
Niet omdat porno het enige probleem is.
Maar omdat het de toegangspoort is tot alle andere.
3. Chronologie van ontwrichting – Van speurtocht naar instinctbreuk
Er was een tijd dat seksuele beelden schaars waren, verborgen in bossen, tijdschriften, roddels en verbeelding. De toegang was een rite de passage, geen default-stand. Wat in enkele decennia volgde, was geen spontane vooruitgang, maar een cascade van versnellingen, technologieën en ideologische normalisering — geleid door mensen en belangen die precies wisten wat ze deden.
We schetsen hier geen volledige geschiedenis, maar markeren de structurele breuklijnen die geleid hebben tot de toestand van nu.
Wat begon als een farmacologische interventie — een pil die de natuurlijke koppeling tussen seks en vruchtbaarheid doorknipte — werd al snel gevolgd door een culturele herschrijving van het verlangen zelf. Eerst werd het lichaam losgemaakt van zijn biologische doel, daarna het beeld van zijn morele bedding.
Lang voor het beeld kwam, veranderde de bedding. Wat later als seksuele vrijheid werd verkocht, begon met een pil — een stille ingreep die de fundamenten van het leven zelf aantastte.
Zonder pil geen Playboy. Zonder loskoppeling van seks en leven, geen culturele acceptatie van lust zonder liefde, lichaam zonder betekenis. De beelden zouden later komen — maar eerst werd de bedding veranderd.
Fase 0 – De voorbereiding (1951–1965)
Hoe de pil de bedding van de pornocultuur schiep
Lang voor het beeld kwam, veranderde de bedding. Wat later als seksuele vrijheid werd verkocht, begon met een pil — een stille ingreep die de fundamenten van het leven zelf aantastte.
In 1951 vond de eerste synthese plaats van een oraal werkend anticonceptiemiddel. Wat begon als medisch experiment, groeide uit tot een wereldwijde farmacologische revolutie. Voor het eerst in de menselijke geschiedenis kon seks structureel worden losgekoppeld van voortplanting — en dus van verantwoordelijkheid.
Deze farmacologische revolutie was geen spontane ontwikkeling, maar het resultaat van een gecoördineerde ideologische operatie — opgezet door dezelfde krachten die later de seksuele revolutie orkestreerden en de pornografische industrie inzetten tegen de Europese beschaving.
De pil werd geen neutraal medisch hulpmiddel, maar een ideologische hefboom: ontworpen om te ‘bevrijden’, maar in werkelijkheid los te weken — van vruchtbaarheid, gemeenschap en het vrouwelijke zelfbeeld.
➤ Wat begon als hulp bij gezinsplanning, werd de eerste structurele breuk tussen seks en betekenis. Hier werd de bodem gelegd waarop later het visuele domein kon floreren.
Die kolonisatie begon niet in het extreme, maar in het acceptabele. Niet in misbruik, maar in verlangen. De wereld werd niet veroverd met geweld, maar met beelden die leken te bevrijden.
Om te begrijpen hoe dit mogelijk werd, moeten we kijken naar de structuur waarin het kon gedijen — de culturele matrix waarin pornografie niet alleen werd getolereerd, maar actief werd geïntegreerd.
Fase I – Het tijdschrift en de speurtocht (1953–1980)
- 1953: Playboy verschijnt. Wat begon als “naaktfotografie voor de moderne man” werd een wereldwijd icoon van seksuele bevrijding.
- In werkelijkheid werd het beeld van de vrouw ontkoppeld van binding. Niet meer moeder, geliefde, buurvrouw — maar een archetype: het begerenswaardige lichaam zonder geschiedenis.
- Het jonge mannelijke instinct werd gekaapt: de prikkel zonder aanraking, zonder verbinding, zonder risico.
→ Van nabijheid naar afbeelding.
Context: In deze fase gold nog schaarste. Jonge jongens moesten moeite doen. Porno was transgressie, geen routine.
Maar de fundering werd gelegd: seksuele autonomie los van context.
Fase II – De videoband en normalisatie (1980–1995)
- De opkomst van de VHS maakte porno voor het eerst echt massaal en anoniem toegankelijk. Geen tijdschrift onder de matras, maar hele kasten vol banden — gehuurd, gekopieerd, doorgegeven.
- De toon werd rauwer, de grenzen verlegd. De commerciële logica was duidelijk: meer, extremer, sneller.
- De pornobedrijven ontwikkelden zich tot volwaardige studio’s, met casting, scripts, editing en distributiedeals.
Effect: Seks als privé-ervaring werd langzaam vervangen door seks als consumptiepatroon. Een man hoefde niets meer te zijn om te kijken. En wie kijkt, hoeft niet meer te binden.
Fase III – Internet en torrenttijdperk (1995–2010)
- Napster, Limewire, torrents. Plotseling had elke jongen toegang tot duizenden gigabytes aan video’s.
- Gratis, anoniem, onbeperkt — en steeds extremer.
- Porno werd geen zoektocht meer, maar
- De eerste generatie groeide op met dagelijkse seksuele simulatie zonder enige wederkerigheid.
Fetisjen, vernedering, incest, groepsseks — het algoritme keek niet om naar je leeftijd.
Gevolg: Porno werd niet langer iets waar je ooit in je leven mee in aanraking komt, maar een basislaag in de vorming van seksualiteit.
Fase IV – Smart devices en dopamine-interface (2010–heden)
- Met de smartphone werd porno een vingerbeweging verwijderd van elk moment van verveling, stress of frustratie.
- Het is niet langer beeldmateriaal, maar een reguleringsmechanisme van emotie.
- Door eindeloze keuze, versneld swipen, en seksuele “novelty loops”, treedt:
– habituatie (meer nodig voor hetzelfde effect)
– deconditionering (bindend verlangen dooft)
– vervlakking (echte vrouwen worden te complex)
Tussenstand – de ramp in data
- Gemiddelde startleeftijd eerste blootstelling: 10 jaar (in sommige studies zelfs 8)
- Aantal mannen dat dagelijks porno kijkt: meer dan 35% van de mannelijke bevolking tussen 18 en 40 jaar
- Percentage vrouwen dat zich “seksueel niet meer veilig voelt zonder bepaalde prestaties”: stijgend tot 70% onder 30
Exponentiële stijging van:
- seksuele disfunctie bij jonge mannen
- bindingsangst bij jonge vrouwen
- gevoelens van vervreemding, leegte, zinloosheid
➤ Wat ooit in de marge van de moraal floreerde, is nu het protocol geworden waarmee we leren verlangen.
De ontwrichting is niet dat we “meer bloot” zien.
De ontwrichting is dat we geherprogrammeerd zijn op een laag die ons menselijk maakte.
4. De constructie – Wie bezit, wie verspreidt, wie verdient?
De porno-industrie is géén los netwerk van amateurbeelden of spontane ondernemers. Zij is een gecentraliseerd, winstgedreven en juridisch afgeschermd complex — met duidelijke eigenaren, financiers en distributiekanalen.
Wat volgt is een vereenvoudigde weergave van een diepliggend en strategisch opgebouwd systeem.
4.1 De grote paraplu – MindGeek en consorten
Zoals eerder genoemd wordt de markt grotendeels gedomineerd door enkele megaconcerns, met MindGeek als het meest beruchte voorbeeld. Deze conglomeraten beheren talloze platforms en merken, waardoor hun invloed niet beperkt blijft tot losse websites, maar de gehele mondiale distributie en beleving van pornografie structureel vormt. Het gaat daarbij niet alleen om productie en consumptie, maar ook om de standaardisering van scripts, stijlen en algoritmes die wereldwijd de seksuele beleving sturen.
4.2 Het verdienmodel – gratis bestaat niet
- De gratis video’s zijn lokmiddel: gebruikers worden gelokt met gratis content, die hun voorkeuren en gedrag structureel in kaart brengt.
- Het verdienmodel bestaat uit:
- Premium abonnementen
- Advertentie-inkomsten (o.a. seksdating, seksspeeltjes, crypto, gokken)
- Data harvesting: gebruikersvoorkeuren worden verkocht aan marketingbureaus
- Verkoop van niches aan onderliggende studio’s
- Ondertussen wordt het algoritme geoptimaliseerd voor verslaving: content die choqueert, triggert of extreem is, scoort hoger qua engagement.
Extreem = winst.
4.3 Financiering en eigendom – wie zit erachter?
De financiering is zelden publiek. Toch is het patroon herkenbaar:
- Private equity firms en venture capitalists zagen al vroeg het verdienpotentieel. Grote investeringen stroomden begin jaren 2000 richting digital adult entertainment.
- Geldstromen lopen vaak via:
- Belastingparadijzen
- juridische schijnconstructies
- verbonden tech-bedrijven (streaming, hosting, payment processors)
Veel investeerders komen uit:
- de gokindustrie
- pharma
- defensiegerelateerde IT
Waar geld verdiend wordt aan verslaving, vinden we telkens dezelfde patronen: goedkope dopamine, eindeloze stimulatie, maximale data.
Wie de lijnen volgt, komt bij meer dan kapitaal.
De namen, fondsen en holdings die in kaart zijn gebracht, vormen slechts de bovenlaag van een dieper raster. Wie werkelijk wil weten wie er stuurt, waarom het wordt beschermd, en hoe het in stand wordt gehouden, zal verder moeten kijken dan aandeelhoudersregisters en belastingroutes.
Wie werkelijk wil begrijpen waarom dit systeem blijft bestaan, zal verder moeten kijken dan winstmodellen en investeringsfondsen. Er is een ideologische bedding — en een patroon dat zich in meerdere sectoren herhaalt, steeds met dezelfde beschermingsmechanismen. In hoofdstuk 8 keren we hierop terug.
4.4 Censuur, normalisatie en afscherming
- Terwijl Big Tech extremisme, haat of “desinformatie” zegt te bestrijden, wordt porno structureel beschermd.
- Shadowbanning van pornoweerstand of nofap-groepen is geen uitzondering.
- Onderwijsinstellingen worden gestimuleerd om “seksuele diversiteit” te omarmen, maar niet om porno als industrie te doorgronden.
➤ De porno-industrie is geen uitwas van vrijheid — het is een gecontroleerde sector met extreme impact, beschermd door geld en ideologie.
Het beeld dat “de mensen dit willen” is een omkering:
de mensen zijn gewend geraakt aan wat hun algoritmisch is gevoerd.
Ter afsluiting
De pornografie-industrie wordt niet slechts toegestaan — ze wordt actief beschermd, verspreid en gelegitimeerd door dezelfde krachten die andere uitingen de mond snoeren. Wat begon als zogenaamd vrije expressie is uitgegroeid tot een systeem van gedragssturing, verdienmodel en ideologische machtsuitoefening. Niet de mens koos voor deze wereld, maar deze wereld koos de mens — en modelleerde hem in stilte om. Wie denkt dat het hier om persoonlijke voorkeuren gaat, ziet over het hoofd hoe zorgvuldig die voorkeuren zijn gekweekt, gevoed, en afgeschermd van kritiek.
De vraag is dan niet langer wie erachter zit, maar: hoe diep is het al in ons gaan zitten?
Over twee weken: Pornografie als wapen II: strategie, schade en herstel (tweede en laatste deel).
Artikel: Nachtraof.
